Εμβολιασμός προώρων βρεφών

Τα πρόωρα νεογνά αντιμετωπίζουν μεγάλο κίνδυνο λοιμώξεων λόγω του ανώριμου ανοσοποιητικού τους συστήματος. Ευτυχώς, κάποιες από αυτές τις λοιμώξεις μπορούν να αποφευχθούν αφού υπάρχουν τα αντίστοιχα εμβόλια. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος, που γίνεται με την έκθεση του παιδιού στα αντιγόνα (αντιγόνο είναι καθετί που προκαλεί ερεθισμό του ανοσοποιητικού συστήματος για παραγωγή αντισωμάτων) επισυμβαίνει το ίδιο γρήγορα στα πρόωρα όσο και στα τελειόμηνα (9 μήνες κύησης) νεογνά.

Έτσι, τα πρόωρα πρέπει να ξεκινούν τους εμβολιασμούς στην ηλικία των δύο μηνών ανεξάρτητα από τους μήνες της κύησης. Το ακυτταρικό εμβόλιο του κοκκύτη και το συζευγμένο εμβόλιο για τον πνευμονιόκοκκο πρέπει να δίνονται όσο το δυνατό νωρίτερα, δηλαδή στην ηλικία των 2 μηνών. Το πρόγραμμα εμβολιασμών στα πρόωρα νεογνά είναι το ίδιο ακριβώς όπως και στα τελειόμηνα:

Τρεις δόσεις του πενταδύναμου εμβολίου (διφθερίτιδας, τετάνου, πολιομυελίτιδας, κοκκύτη και αιμόφιλου τύπου β ή του εξαδύναμου με ένα μήνα τουλάχιστον διαφορά σε κάθε ένεση. Η πρώτη δόση του εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Β δεν πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν αυτή γίνεται κατά τη γέννηση και το βάρος γέννησης του παιδιού είναι κάτω από 2 κιλά. Επίσης σε παιδιά άνω των 6 μηνών με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα χρειάζεται και εμβόλιο κατά της γρίπης.

Ειδικά για τα πρόωρα νεογνά (με διάρκεια κύησης ( 35 εβδομάδων και ηλικία μικρότερη των 6 μηνών κατά την εποχή της έξαρσης του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού, RSV) υπάρχει δυνατότητα παθητικής ανοσοποίησης έναντι του αναπνευστικού συγκυτιακού ιού που αποτελεί το συχνότερο αίτιο ιογενούς λοίμωξης του κατώτερου αναπνευστικού σε βρέφη και μικρά παιδιά. Το σκεύασμα παρέχεται με την μορφή IgG ανοσοσφαιρίνης (Palivizumab) ή ανθρώπινων μονοκλωνικών αντισωμάτων.

Τέλος, τονίζεται ότι σε κάθε περίπτωση, πρέπει να είναι εμβολιασμένος και ο περίγυρος των πρόωρων νεογνών.