Το άγχος στην παιδική ηλικία

Σήμερα διαμαρτύρεται για πονοκέφαλο, χθες πονούσε το στομάχι και αύριο σίγουρα θα σας δείξει κάπου αλλού να πονάει γυρνώντας από το σχολείο … Ένα πράγμα είναι σίγουρο, το παιδί σας χρειάζεται την πλήρη προσοχή σας.
Όταν ένα παιδί λέει ότι πονάει ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι αν είναι αλήθεια η αν πρόκειται για προσποίηση. Μιλώντας μαζί του, παρακολουθώντας τις αντιδράσεις του, θα καταλάβουμε καλύτερα ποιο είναι το πρόβλημα και πως το παιδί το εκφράζει.

Κωμωδία ή πραγματικότητα;

Το παιδί σας πάντα παραπονιέται για κάτι, κλαψουρίζει, είναι κακοδιάθετο, ενώ ο παιδίατρος λέει ότι βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση σωματικά; Χωρίς να παραμελήσετε ένα πραγματικό πρόβλημα υγείας, προσπαθήσετε να αναγνωρίσετε τις συνθήκες υπό τις οποίες διαμαρτύρεται.
Πότε λέει ότι πονάει. Αν κλαψουρίζει κάθε βράδυ πριν την ώρα του ύπνου , ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να σας δείξει ότι έχει δυσκολία αποχωρισμού από εσάς κατά τη διάρκεια της νύχτας ή φοβάται να μείνει μόνο γιατί έχει εφιάλτες. Ομοίως, αν πονάει κάθε μέρα πριν πάει στο σχολείο ή όταν πάει να περάσει το Σαββατοκύριακο με τον παππού και την γιαγιά, η στεναχώρια του σχετίζεται με αυτές τις καταστάσεις που δεν είχε ίσως πολύ καλές προηγούμενες εμπειρίες.
Υπάρχει κάποια πρόσφατη αλλαγή στην ζωή του παιδιού; Ένας θάνατος, ένα διαζύγιο, μία μετακόμιση, ή η άφιξη ενός νέου μέλους στην οικογένεια , είναι καταστάσεις που διαταράσσουν προσωρινά την καθημερινότητα. Το παιδί μπορεί ν’ αναζητά την προσοχή σας, αν παραπονιέται για φανταστικούς πόνους ή για ενοχλήσεις που προκαλούνται από άγχος.

Κάντε διάλογο.

Πάρτε τις διαμαρτυρίες του παιδιού στα σοβαρά. Ρωτήστε το που πονάει, ελέγξτε τη θερμοκρασία του και κανονίστε μια συνάντηση με τον παιδίατρό σας. Αν δεν διαγνωστεί ιατρικό πρόβλημα, μάθετε τι το απασχολεί και κουβεντιάστε μαζί του.
Συνεχίστε να το ακούτε και να δείχνετε ότι υπολογίζετε τα λεγόμενα του. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να καταλάβετε τι το ενοχλεί, γιατί είναι λυπημένο ή τι το φοβίζει. Μην αμελείτε τις ενοχλήσεις που αναφέρει το παιδί με την αιτιολογία ότι “είναι πάντα θέατρο.” Ενθαρρύνετε το παιδί να μιλήσει. Διατυπώστε υποθέσεις, μιλήστε για τους φόβους και τις ανησυχίες του, κάντε το παιδί φίλο σας, βοηθώντας το να ανοιχτεί και να σας εμπιστευτεί το πρόβλημά του.

Υποστηρίξτε το.

Δηλώστε ότι ψάχνετε μια λύση από κοινού, δεν είναι μόνο του με το πρόβλημά του, έχει εσάς να στηριχθεί, να πάρει συμβουλές και βοήθεια. Αν κερδίσετε την εμπιστοσύνη του, νιώθοντας ασφάλεια θα ξεπεράσει πιο εύκολα τους φόβους του και τα ψυχοσωματικά του προβλήματα. Μην περιμένετε η συμπεριφορά του ν’ αλλάξει αμέσως, αλλά να βελτιωθεί σταδιακά μέσα από το διάλογο. Οι κρίσεις άγχους πολλές φορές έχουν σχέση με την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα του παιδιού.
Εάν το πρόβλημα παραμένει μην απογοητεύεστε, συζητήστε με τον παιδίατρό σας, μπορεί να χρειαστεί να σας παραπέμψει σε παιδοψυχολόγο.